Olumlu ve olumsuz noktalar vardır kendinizi değerlendirmenizde. Ancak. Korkuya odaklı alışkanlıklarımız önce olumsuzluklara dikkat kesilir.
Örneğin;
Öz güvenimin tam olmadığı söylenir, bence de!
Ev ve iş ortamında 'akıllıca' davranamıyorum.
Düşüncelerimi her ortamda rahatlıkla savunamadığımı görüyorum.
Kabiliyetlerim çevrem tarafından takdir edilmiyor.
Hedef ve vizyon sahibi olmadığım imajına sahibim. (Yok da!)
İşinin ehli olarak bilinmiyorum.
'Çocukça' tavırlar sergiliyorum.
'Ne derler' korkusuyla hareket ediyorum.
Tepkisel davranmaktan kurtulamıyorum.
Duyguca olgunlaşamadığımı görüyorum.
Kabiliyetlerimi sergilemede genelde isteksizim.
'Fedakarca' çalışmaktan çevremle iletişimi aksatıyorum.
Kendimden emin tavrımı gösteremiyorum.
Cümlelerde nasıl ki 'öncelik sonralık' bütün anlamı değiştirebiliyorsa. Kendinizi değerlendirirken önce olumluları göz önüne almak tüm hayatınızı değiştirebilir! Yukarıdaki olumsuzluklardan önce şu olumluları yazabilmiş olsaydık neler değişirdi?
Örneğin;
Beden dilimin istek ve sözel ifadelerimle uygun olduğunu biliyorum.
Herkesle direk ve net bir iletişim sağlayabilirim.
Konuşurken zekamı kullanabilir ve kabul ettirebilirim.
Sözel ve beden dilim kişilerin bana güvenmesini (kesinlikle) sağlar.
Aslında zannettiğimden daha iyiyim, sadece kendimi fazla eleştiriyorum.
Değişmek zorundayım ve bunu yapabilirim.
Davranışlarımın farklı kişiler için farklı anlamlara gelebildiğinin farkındayım.
Başarabilecek kadar zekiyim.
İş ortamında gereken cesareti gösterebiliyorum.
Görüldüğü gibi, madalyonun iki tarafına birden (ama olumlu tarafına öncelikle!) baktığımızda olumsuz yanların çoğunun buharlaştığını (veya buharlaşabileceğini) görmek mümkün.
Farkındalık ve "bakmak - görmek" perspektifi de budur.
Şimdi 'yeniden başlamak' ve başarmak zamanı!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder