- Kimi anne baba, çocuğun istekleri karşısında o kadar çaresiz kalır ki, bir yerden sonra onun yörüngesine girmeye başlar. Anne baba neyi eksik (veya fazla) yapmaktadır?
- Çocuğun üstüne fazla gittiğinizde, aşırı dinlediğinizde, 'sınırları' tamamen yıktığınızda, öğreneceğiniz her şey sizi mutlu etmeyebilir. 'Kulaklarıma inanamıyorum' deme riskiniz artabilir.
- Duyguları yönetemeyen anne baba, çocuklarına da bu konuda rehberlik yapamaz. 'Şu konuda mutsuzum' sinyali veren çocuğa, sınırları keskin bir 'kabul veya ret' cevabı verme eğilimi taşırlar.
- Olumsuzluklar karşısında palyatif 'çözümler' bulmak (yani problemi çözmeden, sadece kişinin - çocuğun kendisini iyi hissetmesini sağlamak) onu problemi yönetme nosyonundan uzaklaştırır.
- Hangi kararı anne baba hangi kararı çocuk verebilir. Bu ayrımı da bilmek gerekiyor. 'Bu yemeği istemiyorum' diyorsa ve ikna edemiyorsanız başka bir şey verebilirsiniz, ancak 'bu okulu istemiyorum' deyince okulu mu değiştireceksiniz?
- Çocuğa kızarak - bağırarak değil, 'anne babanın yetkilerini' hatırlatarak onu ikna etmeli. 'Şu şu konularda senin fikrini zaten alıyoruz, ama şu konularda anne babanın karar vermesi gerekiyor' şeklinde güzelce konuşulmalı.
- Sorun bazen sizin zannettiğinizden bambaşka bir şey de olabilir. Durmadan arkadaşlarını şikayet eden bir çocuk, belki de aslında öğretmenini şikayet etmektedir.
- Anne babaları zor durumda bırakan diğer bir şey de 'çocuğun tehditleri' olabilir. 'Okulu bırakacağım, evi terk edeceğim, uyuşturucuya başlayacağım' gibi. Özellikle ergenlik dönemlerindeki bu tehditler hassas bir yaklaşımı gerektirir.
- Sonuç olarak: Sizi yöneten değil 'problemleri yönetebilen' bir çocuk olması yine sizin tavır ve yaklaşımınıza bağlı. 'Onların hiçbir şey bilmediği' savından biraz uzaklaşarak, gereksiz ısrardan kaçınarak ilk adımı atabilirsiniz.
Copyright (c) 2011 Gökler Koçluk İstanbul | Bireysel ve Kurumsal Koçluk randevu talepleriniz için 0555 726 74 02
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder